Verborgen verdriet

Op mijn 13e ontwikkelde ik een depressie en eetstoornis. Ik werd gepest op de basisschool en kon niet omgaan met de complexe thuissituatie. Ik werd opgenomen voor onverklaarbare hoofdpijnen, waar het hele verhaal bekend werd. Later werd ik seksueel misbruikt. Ik ontwikkelde Anorexia Nervosa, ernstige depressie en een complexe post traumatische stressstoornis. Hierna volgden er 20+ opnames in ziekenhuizen, de psychiatrie en gesloten jeugdzorg. Al die tijd heb ik verhalen in een dagboek geschreven. Ik schrijf over de dingen die er mis gaan in de hulpverlening, mijn ervaringen daarin, en over stigma's die hangen rondom psychische stoornissen. Ik besloot open te zijn over mijn ervaringen om zo anderen te kunnen inspireren, om hulp te zoeken bij psychische stoornissen. Deze autobiografie is daar het eindresultaat van. Ik hoop je inzichten te geven in het leven binnen de 4 muren van de psychiatrie en jeugdzorg, en hoop te kunnen laten zien wat dat met een jong meisje doet. Het is (over)leven, maar er is hoop, op weg naar beter.